plantkunde:

Zuid-Europa is de thuisbasis van de rozerode bloeiende Cistus incanus plant (= grijsharige rotsroos). Elk jaar tijdens de oogst in de vroege zomer hangt de aromatische, harsachtige geur over de typische macchia-landschappen met hun kleine, dichte bosjes.

Hier, in een van de zonnigste streken van Europa, groeit de hitte- en lichtminnende struik het liefst op ongerepte, magnesiumrijke bodems. Als een echte overlever zorgt de grijsharige rotsroos met zijn brandwerende wortels ervoor dat de flora snel verjongt na de bosbranden die keer op keer woeden in het maquis: een veerkrachtige eerste kolonist, robuust en energiek, met een groot ecologisch belang.

verhaal:

Het gebruik van verschillende soorten zonneroosjes kan worden teruggevoerd tot de 4e eeuw voor Christus. De mensen brachten de planten naar Egypte en Soedan in de vorm van zorgvuldig gewonnen hars (Ladanum). De manier waarop toen de hars werd gewonnen doet je glimlachen: de herders dreven hun geiten door het struikgewas zodat de kleverige substantie van de plant aan hun haar kleefde. De dieren werden vervolgens van de harsgebonden vacht afgesneden en in water gekookt. De waardevolle hars bleef achter op het wateroppervlak.

De grijsharige zonneroos Cistus incanus wordt in de volksgeneeskunde waarschijnlijk net zo lang als balsamico-smakende huisthee gebruikt. Sommige toepassingen - zoals het wassen van pas bevallen vrouwen met een afkooksel van bovengrondse plantendelen - zijn regionaal bewaard gebleven tot in de moderne tijd. Het werk van Dr. Pandalis 'grootmoeder als vroedvrouw inspireerde hem om onderzoek te doen naar de zonneroos.

Hoewel Cistus incanus in veel Zuid-Europese gebieden groeit, werd de thee voor zover wij weten alleen in sommige delen van Griekenland gebruikt en niet in Kreta, Turkije of Italië. Het is daarom de vraag of alle rassen geschikt zijn voor consumptie.

De aromatische plant haalde in 1999 internationale krantenkoppen: een jury van experts noemde Cistus incanus "Plant of Europe 1999". Het beslissingscriterium voor deze proclamatie waren onze wetenschappelijke studies.

Opmerkingen / speciale kenmerken

Polymorfisme:

Cistus incanus-planten die er hetzelfde uitzien, kunnen aanzienlijk verschillen in hun biochemische structuur; dat wil zeggen, ze kunnen ook verschillende eigenschappen hebben. De locatie is van groot belang.

Het Instituut voor Geobotanie aan de Leibniz Universiteit in Hannover legt uit: Onder invloed van klimaat en bodem hebben de rotsrozen in de loop van de evolutie het proces van adaptieve straling ondergaan. De grijsharige zonneroos is een wereldkampioen polymorfisme; hun morfologische variabiliteit is significant. Deze diversiteit komt ook tot uiting in de gecompliceerde taxonomische naamgeving in de literatuur. Bovendien worden talrijke ecotypes van deze soort gedifferentieerd tot biochemische variëteiten.

Een speciale samenstelling van vitale stoffen werd ontdekt door Dr. Pandalis in een stabiele variëteit van de grijsharige zonneroos die groeit in een eng gedefinieerde regio van Noord-Griekenland. Het is geregistreerd bij het European Plant Variety Office onder de naam Cistus incanus L. Pandalis en dient als grondstof voor het extract Bio Cistus HALSPASTILLEN 90